gototopgototop
PDF Print E-mail

Mari van Genugten schrijft voor het blad 'Boerderij' onder rubriek 'Varkenshouderij' de column "'Bouwen':

 

Mari van Genugten

23-05-2013 De overheid als (on)betrouwbare partner

Gisteren avond zag ik Willy Selten op de televisie voorbijkomen. Over zijn bedrijf is de laatste tijd veel te doen geweest. Ik ken hem niet persoonlijk, maar ik heb de ontwikkeling van zijn bedrijf de afgelopen 15 jaar gevolgd doordat een vriend van ons bij hem als uitbeender vanaf het begin gewerkt heeft. Toen waren ze met 4 man, afgelopen december met meer dan 200 man, nu failliet. Oorzaak: verdacht van vleesfraude, de overheid roept 5 miljoen kg vlees ter vernietiging retour. Uit directe bron weet ik dat er erg hard gewerkt moest worden door veelal Poolse medewerkers, dat hij met sommige dingen op het randje liep was ook algemeen bekend. Maar het bedrijf werd vanwege zijn omvang en grote export ook doorlopend en intensief door alle instanties gecontroleerd.

 

Dit bracht mij tot mijn eigen ervaring met de strakke hand van de Nederlands overheid. Toen een huurder van een pand van ons zijn huur niet tijdig betaalde, heb ik zijn machines aan mij laten verpanden. Vervolgens de debiteuren en toen hij nog niet betaalde heb ik hem eruit gezet en het bedrijf overgenomen. Het was een verpakkingsbedrijf met veelal buitenlandse medewerkers. Omdat ik zelf geen tijd had, werd de bedrijfsvoering voortgezet door de bedrijfsleider. Voor het werk werd een uitzendbureau ingezet met veelal Turkse werknemers. Tijdens drukke tijden rond Kerstmis, werd de hele familie ingezet, broers, zussen en vader, iedereen hiep mee.
De bedrijfsleider heeft van elke werknemer een kopie van zijn paspoort en eventuele verblijfswerkvergunning in de administratie bewaard. Na een controle door de arbeidsinspectie werd verzocht binnen twee weken aanvullende informatie te geven over een aantal personen. Tijdens een gesprek op het politiebureau, dit is waar de arbeidsinspectie kantoor houdt, werd mij verteld dat we de informatie te laat ter beschikking gesteld hadden. Hij kon ook niet mild zijn en vertelde mij dat dit zeker een boete van € 1800,- zou betekenen. Daar kreeg ik natuurlijk buikpijn van. Er werd een onderzoeksrapport opgesteld met een uiteindelijke boetevordering van € 374.000,- Van 45 personen was de informatie te laat ingediend en/of niet volledig en van 6 personen was de verblijfsstatus onduidelijk. Na een slapeloze nacht, volgde bezwaarprocedures en een rechtszaak. Gevolg: De rechter vond dat er één persoon niet de juiste verblijfsdocumenten had en de gegevens van 4 personen niet volledig geadministreerd waren. De boete werd verminderd naar 14.000,- te betalen in 12 maandelijkse termijnen. Ik had het bedrijf inmiddels natuurlijk al beëindigd en de activiteiten aan de bedrijfsleider verkocht. Dus iedereen die denkt dat de bedrijfsvoering in de primaire sector moeilijk is, kan ik uit ervaring toevertrouwen dat het in de secundaire sector zeker niet eenvoudiger is.

 

Meer columns