gototopgototop
PDF Print E-mail

Mari van Genugten schrijft voor het blad 'Boerderij' onder rubriek 'Varkenshouderij' de column "'Bouwen':

 

Mari van Genugten

31-01-2012 goed overwogen verkoop van bedrijf

Op een mooie woensdagmiddag in augustus 1995 was ik onderweg naar een klant in de buurt van Leipzig. Onderweg werd ik gebeld door een relatie die vertelde dat er ten noorden van Leipzig een zeugenbedrijf voor 1250 zeugen te koop was. Ik was daar maar een half uurtje vandaan en besloot er naar toe te rijden. Omdat het al na 5 uur ‘s middags was, was alleen de bedrijfsleider nog aanwezig.

Hij vertelde mij dat het bedrijf de week daarvoor failliet was gegaan en ik voor meer informatie terecht kon bij de curator. De curator vertelde mij dat de zeugen al aan een handelaar verkocht waren en deze de volgende week geladen zouden worden. Hij wachtte alleen nog op de bankgarantie.

Als deze niet zou komen en ik deze wel kon bezorgen voor donderdag avond, kon ik de zeugen en ook het bedrijf op vrijdag overnemen. Een telefoontje met onze bankdirecteur was genoeg en binnen een halve dag had de curator de bankverklaring (toen ging dit nog zo). De handelaar kon niet op tijd betalen en zo werden wij binnen 3 dagen eigenaar van de zeugen en het bedrijf, zonder de ondergrond. We zijn er die vrijdag nog naar toe gereden om alles ter plaatse te regelen. Naast 18 man ongemotiveerd personeel bleek er ook nog een kleine slachterij bij te horen waar eigen varkens geslacht werden die via een verkoopwagen verkochte werden. Ook troffen we 800 zeugen in verwaarloosde conditie aan omdat er geen geld meer was voor voer en medicijnen. Na een snel besluit en snelle actie, was dit het begin van een ruim 15 jaar durende onvergetelijke ervaring waar ik misschien nog eens een boek over schrijf. We hebben het bedrijf in die jaren uitgebouwd tot een modern bedrijf met 4000 zeugen.


Aan alle begin komt een einde. Al een tijd zag het er naar uit dat geen van de kinderen van mij en mijn broer interesse hadden in onze Duitse varkensbedrijven. Een paar jaar geleden hadden we het bedrijf bijna verkocht, maar na een goede afweging, bleken we daar zelf nog niet klaar voor te zijn en is het niet doorgegaan. Na nieuwe overwegingen, eind 2010 hebben toch besloten dat het tijd werd dat mijn broer na 17 jaar bijna elke week 1500 km gereden te hebben, het rustiger aan zou moeten kunnen doen en hebben we dit bedrijf verkocht, waarmee het gehele bedrijf gehalveerd werd. Hoewel de nieuwe eigenaar al per 1 januari 2011 begonnen is, heeft het nog ruim een jaar geduurd totdat alles financieel afgewerkt was.


We zijn er nu klaar mee en kunnen weer aan een nieuwe uitdaging beginnen. Of toch niet?

 

 

 

Meer columns